Een half jaar geleden schreven wij dat EntrD sponsor is van Jonas at Sea. Wij leerden Jonas van Polen (16 jaar), een ambitieuze scholier, vorig jaar zomer kennen en hij had het plan om een half jaar als met een schip de wereld rond te reizen om zichzelf en de wereld te ontdekken. Jonas kreeg namelijk de kans om mee te reizen met School at Sea.

School at Sea is een organisatie die leerlingen uit 4 HAVO en 4/5 VWO de mogelijkheid biedt om een reis te maken van zes maanden op een driemaster de oceaan over en weer terug.

Tegelijkertijd gaat het schoolwerk door en daarbij leren ze navigeren, koken, expedities organiseren, evalueren, leidinggeven en nog veel meer.

Tijdens de Sail Training leren deelnemers samenwerken, plannen en delegeren. Ze komen gaandeweg steeds meer te weten over navigatie, zeilen en de touwen. Ook de machinekamer onthult zijn geheimen en leer hen alles over de werking van de watermaker, generator en andere machines.

Jonas wilde graag zijn ervaringen via blogs en nieuwsberichten met ons delen, maar op het schip bleek dat zij de telefoons moesten inleveren om de reis en ervaringen optimaal te kunnen beleven. Jonas heeft al zijn ervaringen met het thuisfront gedeeld via wat korte tekstberichten (500 woorden per week). Daar is een blog van bijgehouden en deze delen wij graag weer met jullie.

Wij zijn trots op dat het Jonas gelukt is om zijn reis te kunnen bekostigen met bijdragen van vele sponsoren en vinden het enorm leuk dat wij daar deelgenoot van zijn.

• Walvissen gespot • Dolfijnen gespot • Compostela de Santiago • Fantastische sterrenhemel • Eerste 3 toetsen gemaakt • Eerste was gedaan (na 3 weken… ‘het ruikt niet zo lekker in onze hut, want ik had de tweede dag een natte handdoek in mijn waszak gestopt’) • Aankomst op Tenerife • Schildpad gered • Feestdagen gevierd • Logeren bij de Rastafari’s • Hike naar Boiling Lake • Pirates of the Caribbean jungle cruise • Makreel van 1,4 meter gevangen en opgegeten • Curacao • San Blas eilanden • Machete jacht • Overnachten op een onbewoond eiland • Backpacken door Panama • Up’s en downs • Backpacken door Cuba • Reis naar Bermuda

Het avontuur is begonnen! Na een rondleiding op de Thalassa en een geïmproviseerd optreden klonk door de microfoon: ‘Jullie mogen nu afscheid nemen, we zien jullie over 10 minuten op de boot.’

Na heel veel lieve woorden en dikke knuffels, stapte Jonas onder applaus van alle aanwezigen, aan boord van het schip dat de komende 6 maanden zijn thuis zal zijn. Nog 5 minuutjes zwaaien naar de wal en toen liepen ze benedendeks.

De eerste week zijn ze nog in Harlingen aangemeerd gebleven om alle stores (proviand) in te ruimen en voor uitgebreide veiligheidsinstructies. En op 21 oktober, voeren ze uit.

Bij aankomst bij het schip moesten de leerlingen niet alleen de bagage inleveren, maar ook de mobiele telefoons. ‘Part of the deal’ is dat zij alleen in sommige havens even kort hun telefoon mogen gebruiken en verder niet. Dat zijn de momenten waarop ze wat foto’s en update kunnen sturen.

Een paar dagen na vertrek heeft de kapitein ervoor gekozen om in de luwte van het Engelse Margate een storm te laten passeren.

Op twitter schreven nieuwsgierige locals over het piratenschip dat een paar dagen voor hun kust voor anker lag, haha. Daarna konden ze rustig door het kanaal varen. Nou rustig?. Dit is één van de drukst bevaren zeeroutes, een soort Giethoorn maar dan met containerschepen.

Daarna voeren ze door de Golf van Biskaje richting Spanje. Doordat ze flink tegenwind hadden hebben ze grote delen op de motor gevaren. Ze hebben hier en daar wel geprobeerd te zeilen maar dat viel niet mee.

Er is zelfs een grootzeil gescheurd, maar daar lag toch al vervanging voor klaar op Tenerife schijnt. In Spanje hebben ze een paar dagen in de haven van A Coruna gelegen. Ze hebben daar een excursie gemaakt naar het bedevaartsoort Compostela de Santiago.

Naast de sporadische telefoontjes hebben we ook contact via een wekelijkse digitale briefwisseling.  Hier wat stukjes uit zijn posts:

Scheepslog

Op de website van School at Sea staat bijna dagelijks een nieuwe blog

Vorig jaar Kerst lag Jonas in het ziekenhuis omdat hij was geopereerd vanwege zijn ingevallen borstkas. Omdat zijn hart en longen te weinig ruimte hadden is er een metalen beugel geplaatst en moest hij 3 maanden revalideren. Hoe anders is het dit jaar. Kerngezond viert hij de feestdagen op de Atlantische Oceaan en op Dominica. De reis van Tenerife naar Dominca duurde 27 dagen waarvan Jonas het grootste deel niets anders zag dan lucht en zee. Maar saai was het zeker niet! Zo hebben ze een koningsmakreel van 1,4 meter gevangen, dolfijnen en walvissen gezien en heel veel geleerd dat ze uit geen enkel boek hadden kunnen leren.

Via Marinevesseltraffic.com was tot Tenerife te zien waar de Thalassa zich bevond. Nu ze verder uit de kust varen zijn we echter afhankelijk van berichtjes van ouders met een maritiem abonnement op een volgsysteem. Daarop zagen we wat bijzondere bewegingen.

Midden tussen de twee continenten zagen we de Thalassa terugvaren. Het eerste wat door je hoofd schiet is: man overboord! Gelukkig bleek het om een redding van een schildpad te gaan (zie verderop).

Een paar honderd zeemijl later zagen we het schip weer terugvaren. Ook nu schrokken we en werd er in de groepsapp met ouders gespeculeerd over de mogelijke reden. Uiteindelijk bleek zich een storm te ontwikkelen op de route waarbij windkracht 8 werd voorzien. Om dit te omzeilen 😉 zijn ze eerst een stuk teruggevaren, daarna een paar honderd mijl naar het zuiden afgedaald om de reis richting Dominica te vervolgen.

Na 27 dagen zijn ze op 20 december aankomen op Dominica!

Precies midden op de Atlantisch Oceaan zagen een paar oplettende leerlingen iets bijzonders in zee. Het bleek een grote schildpad met net en plastic rommel om een voorpoot. Hierdoor kon ze niet meer duiken. Met een speciale manoeuvre is het schip gekeerd en na een paar pogingen kon de schildpad aan boord van de Thalassa worden gehesen. Bij elkaar zat er 1,5 kilo rommel een de poot. Dit maakte veel indruk op Jonas, dat er zover van de bewoonde wereld dieren last hebben van óns afval. Nadat het dier bevrijd was, is ze teruggezet waarna ze direct onderdook. Eind goed al goed.

Hier nog wat stukjes uit zijn laatste posts:

Bij de Rastafari’s hebben de kinderen geslapen in hun hangmat en onder leiding van Moses kennisgemaakt met de wijze waarop de Rasatfari’s leven. Onderdeel van deze religie is het laten groeien van het haar (dreadlocks) en het roken van wiet waardoor ze dichter bij hun god kunnen komen. Dit hebben de kinderen uiteraard niet gedaan.Wel hebben ze de watervallen bezocht waaronder gezwommen kon worden. Jonas vroeg zijn nieuwe Rastafari vriend of je ook achter de waterval kon komen en dat kon. Jonas heeft hier prachtige foto’s gemaakt, maar daar moeten we even 4 maanden op wachten 😉

De tocht naar het Boiling Lake was onvergetelijk vertelde Jonas. Een pittige hike van 13 kilometer door dichtbegroeid regenwoud en over bergruggen met aan beide zijden een afgrond.

Boiling Lake is met een doorsnee van 100 meter het op één na het grootste kokende meer van de wereld. Het meer lijkt op een enorm natuurlijk bubbelbad, maar met een watertemperatuur van 95 graden is het niet bepaald aan te raden om hier een bad te nemen. Het is ze wel gelukt om er eitjes in te koken. De klei bleek uitermate geschikt voor gezichtsmaskers zoals op de foto te zien is.

Er is continue een dampgordijn dat het meer bedekt en waar tussendoor je maar met moeite het borrelende water kunt ontwaren. Dat maakt het meer tot één van de meest mysterieuze plekken van het Caribische Gebied

Eén van Jonas’ favoriete films is Pirates of the Caribbean en laat die nou voor een groot deel

opgenomen zijn op Dominica. Op zijn vrije dag heeft hij met een groep leerlingen een Jungle

cruise geboekt die hen naar plekken van de filmopnames bracht.

Het was fantastisch en onderweg hebben ze ook slangen, reuze krabben en baracudas’s gespot.

Curaçao voelde voor Jonas echt als een stukje Nederland. Veel mensen spreken Nederlands en ook de winkels zijn bekend. Grote indruk maakte de excursie naar het slavernijmuseum. Hoewel dit duistere deel van de Nederlandse geschiedenis op het Pallas ruim aan bod is gekomen, was het erg indrukwekkend om met eigen ogen te zien waar de slaven woonden. Ze hoorden ook alle wrede details en konden de ketenen en dergelijken aanraken. Als Praktijkopdracht heeft Jonas’ groepje een uitgebreid verslag gemaakt over de slavenopstand geleid door verzetsstrijder Tula.

Inmiddels zijn ze over de helft, de terugweg is begonnen. Na Dominica ging de reis naar Curaçao en na drie dagen werd de reis voortgezet naar de San Blas eilanden. Dit is een eilandengroep voor de kust van Panama bestaande uit 357 kleine eilanden met witte stranden, palmbomen en een azuurblauwe zee. Naast kennismaken met de lokale bevolking, de Kuna Indianen, stond er een survival op het programma op een onbewoond eiland.

Na San Blas zetten ze koers richting Panama waar de Thalassa voor anker ging bij de havenstad Portebello.

Hier bleven ze eerst nog een paar dagen aan boord voor schoolwerk en het voorbereiden van de eigen reis. Daarna zijn ze in groepjes van zes een week lang gaan backpacken door Panama. Er was ook een docent mee maar die mocht alleen ingrijpen als het gevaarlijk werd, ze moesten het helemaal zelf doen.

Inmiddels hebben ze Panama achter zich gelaten en zijn ze door een woelige zee richting Cuba aan het varen. Daar gaan ze ook een week backpacken.

De Kuna indianen kwamen aan boord van de Thalassa om de groep te verwelkomen, met hun koopwaar. De armbandjes vonden gretig aftrek, maar waar de meeste jongens naar zochten hadden ze niet meegenomen. Dit vonden ze later toen ze aan wal gingen. Ze hadden namelijk gehoord dat er op het eiland macheten te koop waren.

Ik moest het even googelen en vond ‘De machete is een kapmes en (landbouw)werktuig van 50-60 cm dat gebruikt wordt voor het kappen van dikke stengels’. ‘Handig voor de survival’, was Jonas’ argument. ‘En we mogen ze aan boord niet in onze hut houden hoor’. Oo, dat scheelt.

Hier wat stukjes uit zijn posts:

Tijdens de survival op een onbewoond eiland moesten ze zich helemaal zelf zien te redden. Een slaapplaats regelen, vuur maken en eten (dat was wel mee) moest bereid worden.

Overdag is er veel gesnorkeld en er zijn zelfs haaien gespot. Met behulp van de machetes werden er krabben gevangen voor in de pan en de sfeer was super.

Aan het eind van de laatste dag stond een grote eiland schoonmaak op het programma. Wat niet op het eiland hoorde ging in grote plastic zakken mee naar de Thalassa en de gebruikte palmtakken werden verbrand

Jonas vindt het fantastisch om de deining van het schip te voelen. Het ene moment gewichtloos zijn om vervolgens in je bed geduwd te worden. Gelukkig heeft hij als een van de weinigen nog steeds geen last van zeeziekte.

Maar ook qua gemoed zijn er ups en downs. Een gemiddelde dag is bovengemiddeld leuk, maar de zware dagen zijn extra zwaar. Vooral omdat je dan duizenden kilometers van je familie vandaan bent. Jonas komt voor uitdagingen te staan waarbij aanpassen de enige mogelijkheid is. En dat doet hij fantastisch. Hij geeft aan dat hij het (ondanks de uitdagingen) erg naar zijn zin heeft en goed in zijn vel zit. We zijn er enorm trots op hoe hij overal mee om gaat!

De reis door Cuba was een onvergetelijke ervaring. Het land heeft zoveel te bieden, van prachtige stranden tot historische bezienswaardigheden en een unieke cultuur. Het was een leuke groep en er ging ook een gezellige docent mee, die alleen mag ingrijpen als het gevaarlijk wordt, we moesten alles zelf regelen.

Overnachten deden ze in zogenaamde casas particulares. Een soort B&B bij mensen thuis, dus een geweldige manier om de lokale bevolking te ontmoeten en meer te leren over de Cubaanse manier van leven.

Op Cuba rijden veel oude Amerikaanse auto’s. Door het handelsembargo van Amerika sinds de jaren 60 zijn er vanaf die tijd geen auto’s meer geïmporteerd. Wat ook opvalt is dat Cuba een relatief goedkope bestemming is.

Daar staat tegenover dat er ook heel veel niet of heel moeilijk verkrijgbaar is, zoals vers fruit en groentes. Ook zuivelproducten en vlees zijn beperkt verkrijgbaar dat komt ook door de afwezigheid van koelkasten in veel huizen.

Direct bij aankomst op Cuba heeft Jonas’ groepje kennis gemaakt met een vriendelijke dame die een mooie casa voor hen wist. De dagen daarna heeft ze hen geholpen met het vinden van alle punten op hun wensenlijstje: zwemmen onder een waterval, grotten, paardrijden, sigaren kopen en piano spelen.

Toeristen zijn voor Cubanen dé manier om dollars in bezit te krijgen. Mede daarom worden ze goed geholpen en in het kringetje van de ‘gids’ gehouden. Die krijgt van iedereen waar ze toeristen brengt een commissie.

De meest recente ervaring van Jonas is de reis naar Bermuda:

Tussen Miami en Cuba moest er goed opgelet worden op de brug. De scheepsovername was begonnen en er waren overal kleine bootjes en vissersboeitjes. In de buurt was ook de US Coast Guard bezig met live gun exercises.

Doordat de marifoon in de stuurhut wat te zacht stond hebben de leerlingen een uur lang de US Coast Guard genegeerd en door hun schietoefeningen gevaren. De Coast Guard was dus echt een beetje boos op de leerlingen die maar snel een scherpte bocht maakten om ruimte te maken.

Een aantal keer op de reis is er een zogenaamde scheepsovername. De leerlingen moeten solliciteren naar een functie aan boord en nemen vervolgens het schip over. De bemanning mag alleen ingrijpen als het echt gevaarlijk wordt.

Zo is er een keer een schip drie dagen lang de verkeerde kant op gezeild tot ze er zélf achter kwamen dat er iets niet klopte. Jonas wilde dit keer scheepsarts worden en dat is gelukt. Hij heeft leren verdoven en hechten en ook weet hij nu hoe je een infuus moet aanleggen. Wie weet komt het nog eens van pas

Bij aankomst op Bermuda (foto) valt op dat het er prachtig uitziet met extreem helder turquoise water. Eenmaal aan wal valt op dat Bermuda ontzettend luxe en duur is.

Een groter verschil bestaat bijna niet. Van het communistische Cuba met veel armoede en een tekort aan bijna alles, naar het welvarende kapitalistische Bermuda. De laatste dollars zijn snel op.

AZOREN

Na een tocht van 2 weken is Jonas aangekomen op de Azoren. Ze waren net op tijd binnen voor een storm die eraan kwam. De Azoren vallen onder Europa (Portugal) dus er kan weer met euro’s betaald worden. De leerlingen waarderen het bijzonder dat de prijzen ook weer Europees zijn, een zak chips kost geen 8 euro meer zoals op Bermuda.

FRANKRIJK

Verslag van Jonas:

– 18 april, thuiskomst

Wij wensen Jonas een veilig thuiskomst en mochten we een update van de laatste loodjes hebben gekregen dan houden we jullie daarvan ook graag op de hoogte.